Jak zawsze morze zachwyciło mnie swym bezkresem. Płaska powierzchnia po horyzont w którą można się wpatrywać godzinami. Prawdę mówiąc nie wiem co się spodziewałem zobaczyć zimą. Z pewnością ludzi dużo mniej. Choć odcinek między Sopotem a Gdańskiem mnie zaskoczył. Tam chyba nigdy nie ma co liczyć na pustki.
W Gdańsku sporo czasu spędziłem na Brzeźnie. Dzielnica nad samym morzem, czasami kojarzona z falowcami. To takie długie bloki zaprojektowane na kształt fal. Typowe PRL-owskie blokowisko, ale trzeba przyznać że mieszkańcy ostatnich pięter mają naprawdę wspaniałe widoki.
Będąc w Trójmieście nie można wspomnieć o willach. Przedwojenne budynki są prawdziwą ozdobą. Czasami można dostrzec budynek bliższy naszym czasom, który również wyróżnia się na tle okolicy.
Przygotowując plan wycieczki w domu natknąłem się na ścieżkę "Portowa linia kolejowa 249". A że lubię kolej to postanowiłem skorzystać z okazji wyjazdu i ją obejrzeć. Po części jest nieczynna i zwiedzanie opuszczonych peronów, zwłaszcza po ciemku bywa trochę przygnębiające. Z racji tego że opuszczona linia tonęła w mroku, zdjęcie zastępcze z przystanku Sopot Wyścigi i skład SKM.
Na sam koniec zostawiłem sobie zwiedzanie gdańskiej starówki. Było już bardzo późno i uliczki opustoszały. Nie licząc młodzieży przy klubach i na Długiej. W dzień nie ma chyba co liczyć na widok jakiejkolwiek ulicy bez ludzi.
Co do keszy to wszystkie mi się podobały. Każdy pokazywał coś ciekawego, więc zaryzykuję twierdzenie, że w Trójmieście nie ma keszy słabych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz