Kupiłem przez internet bilety na jedną z linii obsługujących trasę Warszawa - Białystok. Dzięki promocjom udało się zamknąć koszt wyprawy w 17zł. nie licząc kanapek i herbaty w termosie. I tak około dziesiątej w nocy ląduję na czymś zwanym Dworcem Autobusowym Metro Wilanowska. Przed sobą mam kilka godzin i kilka skrzynek do znalezienia. Zaczynam od "Orzeł na Kolumnie" OP5E8E autorstwa rubeusa. Orzeł z początków XIXw. wygląda niesamowicie na tle nowoczesnych bloków. Skojarzył mi się z bonusem do zadowolenia mieszkańców jaki występuje czasem w gierkach. Ciekawe czy lokatorzy bloku choć trochę doceniają, że mają w sąsiedztwie taki kawałek historii? A jeżeli tak, to ile dostają bonusu?
Zajrzałem na Skarpę Mokotowską. Oczywiście jest tam skrzynka, ale w nocy raczej nie do podjęcia. Raz że szukanie po nocy w drzewkach ma małe szanse, dwa okolica jest pod czujnym nadzorem. Ambasada USA i dom Jaruzelskiego robią swoje. Przyznaję że zawiodła mnie tu bardziej ciekawość niż keszowanie Zresztą na podjęcie skrzynki i tak bym nie miał szans bo akurat patrol zrobił sobie obok przystanek. Popatrzyłem na światła miasta i poszedłem dalej., strasznie ciekawy jaki widok musi stąd roztaczać się w dzień.
Wróciłem do ul Puławskiej. Jedną z rzeczy które urzekają mnie w Warszawie są szerokie ulice. Doświadczyłem kiedyś tego że i one potrafią się korkować, ale mimo to dają one wrażenie przestrzeni.
I niesamowite jest to że dosłownie kilka metrów od głównej ulicy wchodzimy w zupełnie inny świat. Wąskie uliczki, piękne w swej prostocie kamieniczki, małe skwery, parki. I coś pomiędzy dworkiem, a pałacykiem. Taj jak w przypadku kesza "Dwór Ksawerów" OP5E8D. Lekko podświetlony ładnie się komponuje z otoczeniem. A może raczej to otoczenie dostosowuje sie do niego? Trochę się pomyliłem, bo generalnie starałem się szukać GPS free i sprawdzałem nie ten róg, ale zawsze miałem okazję przejść się wzdłuż całego dworku.
I znów na drugą stronę Puławskiej. Do Królikarni, a raczej otaczającego go parku, bo pałacyk z ogrodem jest za murem, a bramy na noc niestety są zamykane. Początkowo ładnie oświetlona alejka w okolicach kesza "filips32: Jedziemy w niedzielę za miasto: Królikarnia" OP0101 przechodzi w parów w którym ciemno że oko wykol. Mała latarka diodowa poszła w ruch i kesz po chwili wylądował w moich łapkach.
Ciemności przy tym keszu były przedsmakiem tego co czekało mnie kilkaset metrów dalej. "Dom Królikarnia Wysypisko , śmietnisko" OP2DE7. Opuszczona ruina, ale kto wie co się w niej czai. Może martwe zło? Bacznie obserwując dom, po cichu zakradałem się do miejsca schowania skarbu. Niespecjalnie mi to szło, bo i gruz i uschnięte patyki łamiąc się, wydają dźwięk wybuchających tysiąca bomb. A jakoś nie miałem ochoty na spotkanie kogokolwiek w tym miejscu.
Z ulgą poszedłem po następnego kesza. "Park Arkadia" OP2DC2. W pełni zasługuje na tą nazwę. Cisza, spokój, mimo że obok osiedle bloków. Zresztą czego się spodziewać w środku nocy. No i ta ciekawa perspektywa na jakiś wieżowiec w oddali. Ciekawe czy to przypadek, czy miejscy architekci sami na to wpadli. Skorzystałem z uroków parku, przysiadłem chwilę na ławce, wpisałem się do logu, trochę się wzmocniłem i ruszyłem dalej
A wzmocnienie bardzo się przydało. Po następnego kesza "KS Warszawianka" OP41A5 musiałem się wspinać po dość stromej skarpie. Cóż, Warszawianka skryła się obecnie pod wielkimi namiotami, rekompensował mi za to piękny widok na światła miasta. Tylko żebym jeszcze wiedział co widzę, byłbym całkiem szczęśliwy. Schodzę z drugiej strony skarpy, wyłażę z krzaków, idę parę metrów jakąś osiedlową uliczką, a obok mnie z piskiem parkują dwa radiowozy. Trochę wydał im się podejrzany typ który wylazł z krzaków. Okazali się jednak sympatyczni. Oczywiście nie obyło się bez sprawdzenia dokumentów, itp, ale bez nerwów. Próbowałem zarazić panów geocachingiem, ale jakoś nie mieli przekonania. Na koniec życzyli powodzenia w szukaniu kolejnych i każdy udał się w swoją drogę.
Cały czas trzymam się rejonu ul Puławskiej idąć na północ. I znów odbijam lekko w bok w małe uliczki. Tym razem do kesza "z deszczu za rynne" OP24EB. Można by rzec miejski klasyk. Sam w sobie nie robi wrażenia, ale cały czas strasznie podobają mi się kamienice ukryte dosłownie kilka metrów od głównej drogi.
Kolejny cel to "Glinianka przy Dolnej" OP264C. Już wiem że muszę odbić w prawo, ale trzeba przejść obok jakiejś chyba kamienicy. Nie znam miasta i nie wiem gdzie się lepiej nie zapuszczać wieczorem idę więc dalej by odkryć bezpieczniejsze i jaśniejsze przejście. Gdzieś z pobliskich bloków dochodzi śmiech podpitej młodzieży, więc będą już nad stawem osłaniam światło latarki jak najmocniej. Porywam kesza i szybko za kupkę piachu, by nacieszyć się skarbem, osłonięty od całego świata. Sam sobie przypominam Golluma. Błyskawiczna akcja odłożenia skrzynki i wracam do Dolnej przechodząc przy kamienicy, która nie okazała się taka straszna.
Czas wrócić do cywilizacji. Kolejny miejski klasyk czyli kesz "Warszawska Fabryka Eteru" OP264A. Co może być ciekawego w blokowisku? Okazuje się że to czego już nie ma. Malutki kawałek historii przypomniany dzięki skrzynce. I jest to jeden z głównych powodów dla których w to się bawię. Docieram do miejsc jakich nie znajdę w żadnych przewodnikach.
Przede mną pierwsze wielkie wyzwanie. "Pałac Szustra" OP0AE7. Z logów wiem że łatwo nie będzie. Szukam i nic. Nawet po raz pierwszy tej nocy GPS-a odpalam, ale to też niewiele daje. W końcu wsadzam łapę tam gdzie nie powinienem i.. kopie mnie prąd. To jednak znak od Najwyższego że tej nocy ten kesz nie będzie mi dany.
Trochę na północ docieram do kolejnej skarpy. I znów urzeczony widokiem miasta nocą, chwilę przystaję. Nie odchodzę daleko, a znów zatrzymuje mnie policja. Chyba wzięli mnie za bezdomnego, bo pierwsze pytanie to czy gdzieś mieszkam. Za to jeden z panów z pewnością detektywem zostanie , bo po akcencie poznał że nie jestem z Warszawy. Na szczęście i tym razem obyło się bez problemów, bo i panowie choć konkretni to bardzo kulturalni.
Po drodze miałem podjąć kesza "bacza16 Gołębnik". Niestety obok była knajpa, a przed knajpą postój taksówek. I pan taksówkarz strasznie znudzony czekaniem na klienta znalazł obiekt zainteresowania, czyli mnie. Bezczelnie się gapił, cóż mi więc pozostało, jak tylko iść dalej.
"Najstarsza kamienica Mokotowa" OP44A3. Wspominałem już że strasznie podobają mi się warszawskie kamienice? Podejrzewam że w dzień trochę tracą na swoim uroku przez ogromny ruch. Jeżeli miałbym zamieszkać w Warszawie to tylko w takim miejscu.
Wkraczam na ulicę Marszałkowską. Dla mnie jeden z symbolów Warszawy. Może nie największa, ale dla mnie, przyjezdnego mającej "to coś". Podejmuję keza "Szare Akcje" OP5CB0 i niespiesznym krokiem idę dalej podziwiając okolicę. Puste miasto, gdzieś o drugiej, trzeciej w nocy wygląda niesamowicie.
Skręcam w mniejsze uliczki. Mokotowską, Kruczą Wilczą. Znam je z historii, szczególnie o Powstaniu Warszawskim, ale po raz pierwszy jestem tutaj osobiście. Odnajduję kesza "Pałacyk cukrowników" OP4274. Jednak pałacyk słabo wyeksponowany, trochę traci w nocy.
Do następnego kesza "Starszy Pan, obywatel Warszawy" OP0F7F szedłem trochę z obawą. Według wpisów trudny do odkrycia. Jednak tym razem dopisuje mi szczęście. Niespecjalnie przykładam się do jego szukania, ale już przy trzeciej, czwartej miejscówce wpada mi w rękę. Ten kesz trochę mnie pobudza bo już mi nocka daje się trochę we znaki. Szybki i sprawnie podejmuję kolejną skrzynkę "Parkingowy Mural" OP5E84. Wracam na miejsce by go odłożyć, a tu z jednych drzwi z hotelu obok wychodzi jakiś mugol i staje kilka metrów od skrytki. Zastanawia mnie ile ma zamiar tutaj stać. Kilka minut niestety musiałem stracić. Miałem za to okazję podziwiać nowoczesny, ale tonący w lekko zamglonej poświacie Novotel, wyglądający wtedy jak wieża maga.
Idę sobie samym centrum. Tutaj miasto nie zasypia. Jednak tego nie ma w folderach reklamowych. Nie śpi prostytutka, dwóch podpitych facetów o coś się kłócących, panowie sprzątający ulicę. I mniej więcej w takich okolicznościach podjąłem kesza "Kamienica Józefa Lipińskiego" OP5EC0. Ciekawe w jaki sposób można go wyciągnąć w dzień, tuż obok dworca?
Coraz bardziej zbliża się godzina powrotu. Tuż przed wyjazdem rzuciłem jeszcze oko na mapę Warszawy i zobaczyłem nowego kesza. Narobiłem sobie smaku na FTF-a. Przeszedłem się trochę okrężna drogą obok filtrów, niestety w nocy nic tam szczególnego nie widać. A przynajmniej ja może nie wiedziałem gdzie patrzyć. W końcu docieram do Zieleńca Wielkopolskiego z keszem "Zwiastun WLKP TEJ!" OP620D. Znów odpalam GPS-a, bo jednak w parku ciężko zorientować się po mapie gdzie jest kesz. Muszę przyznać że fajny patent i gdybym go wcześniej nie widział może bym się od niego odbił. A tak wyciągam logbook, przeglądam i szczęściu nie wierzę. Udało się złapać FTF-a. Nie jestem ich zbieraczem, ale trzeba przyznać że jak się uda to trochę łechce próżność, tym bardziej na obcym terenie.
Miałem jeszcze ochotę przejść się na basen na Polu Mokotowskim. Wszedłem w ciemne uliczki, ale w końcu zrezygnowałem. Zamiast w prawo do kesza, poszedłem w lewo przez park do Alei Niepodległości. I bardzo dobrze, bo jak się okazało to strasznie długa ulica. Szedłem i szedłem a z niewyspania czułem się lekko oszołomiony jak po dwóch piwkach. Docieram do przystanków na Wilanowskiej dosłownie 15 minut przed odjazdem busa. Gdybym poszedł właśnie po tego kesza w byłym basenie musiałbym sobie szukać innego transportu do domu. A tak mile ukołysany zasnąłem już na rogatkach Warszawy i obudziłem się tuż przed najdroższym memu sercu Białymstokiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz